Os amantes de París

Moito se ten falado nos últimos tempos de Alexandre e David. Canto os botamos en falta na residencia. O único que podemos facer por eles (e nisto, aínda que me custe, teño que darlle a razón a Carballosa) é lembralos polo que foron en vida para nós, e non polo oco que deixan coa súa morte.

Neste vídeo faise repaso daqueles asasinatos que nos tocaron tan de preto e que focalizaron a atención mediática en Laura: 

Cóntanme, por outra parte, que Miguel Alonso estará falando deste caso e de nolas dúas o próximo sábado 20 de novembro en Negreira, na AC Gazafellos do Val, ás 12 hrs. Se lles interesa, non deixen de ir. Nós non podemos, porque o luns temos exame parcial de Neuropsicoloxía. Vaian! 

O cuarto 010

    Non se pode entender a Sherlock Holmes e ao doutor Watson sen o 221B de Baker Street, nin a Hercule Poirot e a Arthur Hastings sen as Whitehaven Mansions. Do mesmo xeito, non se pode comprender a Laura Mariño sen o cuarto 010 da residencia universitaria Monte da Condesa, aínda que ela fantasíe, desde que a súa fama é maior, con abandonala e buscar un entorno algo máis privado.

    Sorprendémonos a primeira vez que alguén chamou á porta para lle presentar a Laura un misterio. Logo, co tempo, resignámonos: a xente non ía entender que Laura é unha estudante de Psicoloxía, non unha detective privada. Se coñecen un pouco a miña compañeira, imaxinarán que non sempre recibía esas audaces visitas con amabilidade. As máis das veces, nin sequera escoitaba aquilo que lle viñan contar. Noutras ocasións, ignoro o motivo, avíñase a axudar a algunha daquelas persoas. Así, enleámonos en misterios de todo tipo: roubos, desaparicións e mesmo realizamos algún servizo para Carballosa, o director da residencia. 

    Imaxinan vostedes a Laura noutro lugar que non sexa este? Eu non. 

    PD: Déixolles un vídeo realizado pola USC, por se nunca estiveron en Monte da Condesa. Así verán algún cuarto parecido ao 010 e a Filipe, o noso querido conserxe, que se cruza nun intre por diante da cámara: